|
|
Oczyszczalnia typu FEL
Zasada działania
Praca przydomowej oczyszczalni ścieków typu FEL oparta jest na technologii niskoobciążonego osadu czynnego i złoża biologicznego polegająca na oczyszczaniu ścieków poprzez bakterie tlenowe i mikroorganizmy, przy równoczesnym intensywnym napowietrzaniu ścieków.
Urządzenie składa się z dwóch cylindrycznych zbiorników, z dnem stożkowym, ustawionych centrycznie. Część wewnętrzna to komora napowietrzania, natomiast część zewnętrzna to osadnik wtórny.
W centralnej części komory napowietrzania zamontowana jest pionowa rura zasysająca z dyfuzorem napowietrzającym. W trakcie tłoczenia sprzężonego powietrza z dmuchawy do komory napowietrzania z osadnika wtórnego (dna komory) jest zasysany osad czynny, a z komory napowietrzającej - mieszanina osadu. W taki sposób tworzy się strumień cyrkulacyjny w komorze napowietrzania. Pozwala to na utlenianie zanieczyszczeń organicznych, nie tylko przy pomocy osadu czynnego będącego w stanie zawiesin, ale też przy pomocy błony biologicznej, która tworzy się na powierzchni złoża biologicznego. Gdy strumień cyrkulacyjny porusza się w dół zmniejsza się koncentracja rozpuszczonego w nim tlenu, dlatego w górnych warstwach błony biologicznej rozwijają się nie tylko procesy rozkładu zanieczyszczeń organicznych, ale też procesy nitryfikacji (proces utleniania amoniaku do azotanów), natomiast w dolnych warstwach ze względu na brak rozpuszczonego tlenu tworzą się procesy denitryfikacji (użycie tlenu znajdującego się w azotanach i azotynach). Na skutek powyższych procesów koncentracja azotu w oczyszczanych ściekach zredukowana jest o około 50% (w konwencjonalnych urządzeniach, gdzie stosowany jest tylko osad czynny, koncentracja azotu zmniejsza się zaledwie o 20%). Złoże biologiczne pozwala też na redukcję wpływu procesu denitryfikacji na osadnik wtórny.
Mieszanka osadu czynnego z komory napowietrzania trafia do części stożkowej osadnika wtórnego, w którym już się znajduje osiadły i zgęstniały osad czynny. W trakcie procesu osiadania mieszaniny osadu przez zgęstniały osad zatrzymane zostają też drobne kłaczki osadu, co zapewnia mniejszą koncentrację zawiesiny w oczyszczanych ściekach. Napływające do komory napowietrzania nowe porcje ścieków surowych wypychają hydraulicznie oczyszczony osad do góry osadnika wtórnego. W chwili napływu nowych ścieków do komory napowietrzania następuje przemieszczenie masy cieczy z ww. osadnika wtórnego w kierunku odpływu. Oczyszczane ścieki zbierane są do kanału ścieków oczyszczonych skąd grawitacyjnie odprowadzane są za pomocą rury do odbiornika. Okresowo na powierzchnię osadnika może wypływać osad czynny dlatego aby zapobiec jego przedostaniu się do oczyszczonych ścieków, w osadniku są zamontowane zanurzane przegrody. Powstający osad nadmierny, który gromadzony jest w osadniku wtórnym musi być w regularnych odstępach czasu wypompowywany (około 1 – 2 razy w roku).
Niedociążenia osadu ładunkiem zanieczyszczeń wynikające z dobowej nierównomierności przepływu przy wyżej opisanym procesie nie wpływają negatywnie na końcowy efekt oczyszczania. |
